• Er wordt op je gerekend, dus ja…

    // Esther // Dedikim No Responses

    Miep, 92 jaar, kwam naar mijn ontmoetingsbijeenkomst. Ze was op de voorste rij stoelen neergezet en luisterde en keek met grote belangstelling naar mijn presentatie. Naderhand zaten we met een paar mensen in een groepje nog wat na te kletsen. Het ging over het gewone ritme na de vakantie. “Miep”, vroeg ik, “wat is eigenlijk uw gewone ritme?” Nou, ze nam deel aan wat activiteiten van de kerk. En de dienst op zondagmorgen. De schoonmaakster die kwam. En de breiochtend, maar daarvoor moest ze wel vroeg haar bed uit. Dat vond ze niet zo fijn. “Maar ja, ze rekenen wel op je, dus ja, dan ga je toch maar hè.”

    (meer…)

  • Spiegel van de zon

    // Esther // Dedikim No Responses

    Zonder iets te zeggen geeft ze me een paardenbloem. We lopen onder een hete zon over de stenen van een droge rivierbedding. Het thema van het seminar voor de jongelui van Dream Academy is ‘volhouden’, en we zijn bezig aan een pittige tocht naar een waterval. “Dank je wel!” zeg ik, “hoe heet deze bloem?” “Luledielli,” zegt ze, zonnebloem. (meer…)

  • Zoete vrijheid

    // Esther // Dedikim No Responses

    Pas had ik een gevangene in huis.
    Sterker nog, hij heeft de nacht in mijn slaapkamer doorgebracht. (meer…)

  • Er zit beweging in

    // Esther // Dedikim No Responses

    Meer bewegen, dat heb ik me tot doel gesteld. Als je vijf minuten bij kantoor vandaan woont, het ’s avonds vroeg donker is, en je de hele zaterdag studeert, dan komt er zand in de radertjes. Dus ik heb me voorgenomen om elke ochtend direct als om 6.00 uur mijn wekker gaat mijn wandelkleren aan te schieten die al klaarliggen, en over de nieuwe boulevard langs het oude treinstation heen en terug te wandelen. Als ik dan om kwart voor 7 terug thuiskom, begint mijn dag als gebruikelijk. (meer…)

  • Jij bent de baas

    // Esther // Dedikim No Responses

    Maandag had ik om 2 uur een afspraak met een collega om te werken aan folders en een nieuwsbrief voor onze vrijwilligers. Ik wist dat ze ’s morgens in de gevangenis had gewerkt, en wachtte op haar terugkomst. Ik calculeerde de Albanese ruimere denkwijze over tijden en afspraken in, maar op een gegeven moment leek het me toch wat lang duren, en stuurde ik haar een appje: “Ik wil even vragen of het goed met je gaat. We hadden een afspraak om 2 uur, maar als je het wilt uitstellen is dat ook prima.” (meer…)

  • [:nl]”Het is van mama!”[:]

    // Esther // Dedikim No Responses

    [:nl]Het is kerst, 25 december, tien over drie in de middag. Ik sta voor een hek met daarachter een wit betonnen pand van een paar verdiepingen hoog. Het ligt aan een drukke weg in Tirana, tegenover de Amerikaanse ambassade en tussen andere grote gebouwen in. Het zou een ministerie kunnen zijn, of een kantorenpand, of een kliniek. Maar het is een weeshuis. (meer…)

  • [:nl]De boom in met je dankbaarheid[:]

    // Esther // Dedikim No Responses

    [:nl]Midden tussen de onderwerpen ‘rapporteren’, ‘winterproject’ en ‘jaarplannen’ vertelt mijn collega Blerina dat ze een mooi idee heeft voor de kerstboom van dit jaar. De nepboom staat daar nog kaal te zijn in de hoek van de keuken waar we opgepropt met z’n twintigen vergaderen.

    (meer…)

  • [:nl]De verhoudingen zijn zoek[:]

    // Esther // Dedikim No Responses

    [:nl]

    Op de Boulevard der Martelaren kijk ik als ik langs fiets naar de aankondigingsborden bij het kantoor van de minister-president. Wat zie ik? Een tentoonstelling van Marc Chagall! Daar moet ik zijn. Ik heb de minister-president niet gezien, maar heb genoten van de expositie in de hal en gangen van het gebouw. (meer…)

  • [:nl]Mag ik even in je schoenen staan?[:]

    // Esther // Dedikim No Responses

    [:nl]Als notoire fietser in Tirana is het goed af en toe zelf ook weer eens achter het autostuur te kruipen. Dan pas zie je hoe de verkeerssurvival nog onoverzichtelijker wordt gemaakt door iemand die op de fiets gebruik maakt van elk gaatje en paadje. Ik word op de fiets soms afgesneden of tegen de stoeprand geduwd door auto’s. Maar ook in de auto heb je ogen naar alle windrichtingen nodig om er zonder kleerscheuren doorheen te komen. (meer…)

  • [:nl]Echt, je kunt me vertrouwen[:]

    // Esther // Dedikim No Responses

    [:nl]Pas heb ik uitgerekend hoeveel keer langer het me gekost heeft om in Albanië een bankrekening te openen dan in Nederland. De uitkomst was: 5544 keer langer (20 minuten tegenover 110880 minuten, wat gelijk staat aan 11 weken). De reden dat ik een Albanese bankrekening moest openen, was dat de immigratiepolitie dat van mij vroeg als voorwaarde voor mijn nieuwe verblijfsvergunning. Nee, een afschrift van mijn Nederlandse rekening hielp niet, het moest een rekening van hier zijn, met een door hen vastgesteld geldbedrag erop. Er was geen praten aan, het was een harde eis. (meer…)