[:nl]Midden tussen de onderwerpen ‘rapporteren’, ‘winterproject’ en ‘jaarplannen’ vertelt mijn collega Blerina dat ze een mooi idee heeft voor de kerstboom van dit jaar. De nepboom staat daar nog kaal te zijn in de hoek van de keuken waar we opgepropt met z’n twintigen vergaderen.
Blerina deelt papieren rode ballen en stiften uit en vraagt ons op te schrijven waar we dankbaar voor zijn als we op het afgelopen jaar terugkijken. Al onze dankbaarheid laten we dan de kerstboom dit jaar versieren. Iedere keer als je water kookt voor oploskoffie, of je geprinte document komt ophalen, kun je de boom zien en herinnerd worden aan de zegeningen van het afgelopen jaar.
De meeste collega’s kijken even peinzend naar de bovenhoek van de muur of tikken met de stift op hun duim, maar beginnen dan te schrijven. De collega naast mij valt stil, en langzaamaan beginnen de tranen uit zijn ogen te lopen. Ik weet van een aantal moeilijke dingen die hij dit jaar heeft meegemaakt. Tussen al het geschrijf en geloop naar de boom staat hij stil bij zijn verdriet. Hij krijgt een stukje keukenrol toegestopt. Dan gaat hij ook schrijven.
Op mijn papieren kerstbal schrijf ik: financial support – sense of belonging – a place to feel home. Ik ben de enige die in het Engels schrijft, dus mijn collega’s weten bij het voorlezen van alle ballen dat deze van mij is. Ze klappen in hun handen als ze horen dat ik voel dat ik bij hen hoor en me thuis voel.
Blerina heeft vaak creatieve ideeën. Dat krijg je als je eigenlijk kunstlerares bent. Ze werkt al jaren bij Sh.K.B.Sh., en vanaf begin dit jaar is ze Media & Communication manager. Moeten er kaartjes gemaakt worden om in de gevangenis uit te delen, of een interview geregeld worden over een van onze projecten, of een video-compilatie in elkaar gezet worden, ze maakt er altijd wat prachtigs van. Ik deel mijn kantoortje met Blerina. We werken hard maar praten ook. Over hoe het nou eigenlijk zit met de grammatica van deze zin, of hoe dingen in Albanië werken, onze achtergronden, hoe we tegen dingen aankijken. Over hoe groeien als professional samen gaat met werken vanuit je hart. De school van haar kinderen, mijn trip naar Voskopoja.
Ik heb zelf geen kerstboom, maar anders had er vast een balletje met ‘Blerina’ in gehangen. En met Fred, onze altijd weer enthousiaste en inspirerende directeur. En met Ardita, Marjana, Vita, Suela, andere Blerina, Zamira, Sokol, Fatmir, Ilir, Andi, Bledar, nog een Bledar, Paulin, Berti, Elvis, Festim, Ylli en Adelina.
Omringd door deze collega’s deel ik mijn dank met jullie. Voor meeleven en gebed, voor financiële support, dat jullie het mij mogelijk maken om hier te wonen en te werken. Dankbaar kerstfeest en een gezegend nieuwjaar toegewenst!
Gëzuar Krishtlindjen dhe një vit të bekuar!
Hier vieren Blerina en ik dat we hard gewerkt hebben aan een project.
[:]