De alleraardigste tandartsassistente ter wereld leidt me naar het kamertje en vraagt me alvast in de stoel plaats te nemen. Ze bindt me een slabbetje voor en zegt: “Maak je geen zorgen, de tandarts komt er zo aan.” Dan begint het kijken vanuit de stoel naar het fotobehang. Een steiger die in het water verdwijnt, en de horizon die in de mist verdwijnt. Op zich een ontspannen plaatje, maar mijn oog wordt voortdurend getrokken naar de halve centimeter verschil tussen de behangbanen. (meer…)
