“Grootse dingen worden gemaakt als een reeks kleine dingen bij elkaar is gebracht.” Aldus Vincent van Gogh. Zoiets hebben we de afgelopen jaren bij Dream Academy zien gebeuren. Van een droom werd het stapje voor stapje werkelijkheid. De realiteit van het programma, maar meer nog realiteit in de levens van vele tientallen jongeren die al vroeg met de consequenties van criminaliteit te maken hebben. Zo hebben we onlangs 5 jaar Dream Academy mogen vieren! En feest was het, met een versierde boog, ballonnen, taart, toespraken en dans.
Wat viel er allemaal te vieren?
Dream Academy is gegroeid van 30 naar 45 deelnemers. Een zusterorganisatie in Tsjechië heeft het Dream Academy concept (aangepast) overgenomen. Een van de oud-deelnemers van Dream Academy heeft nu een parttime baan bij ons. Een ander heeft een training verzorgd op een seminar. Weer een ander werd mentor van een jonge deelnemer. Zo zien we in Dream Academy dat allemaal kleine stapjes leiden tot grote impact. Aanmoediging, hulp, nieuwe dingen leren, anderen ontmoeten die in dezelfde situatie zitten, leren volhouden, hoopvol, iemand ziet me staan, super gezellig – dat zijn allemaal woorden die we vaak terughoren van de jongeren. Dus dromen we verder. Met veel plezier en nieuwe plannen willen we Dream Academy voortzetten.
Er zijn ook dromen die niet uitkomen, dat is ook de realiteit van het leven. Pas moest ik voor mijn werk een week in Duitsland zijn, en op de vlucht terug naar Tirana werden twee jongeren en een jong gezin door de politie het land uitgezet. Albanezen die wilden emigreren, dromend van een betere toekomst in Duitsland. Ik zat in het vliegtuig in dezelfde rij als het gezin, en met luide stem vertelde de man aan iedereen die het horen wilde en Albanees verstond, dat ze asiel hadden aangevraagd maar dat het afgewezen was en dat hij het nu als minibus-chauffeur wilde gaan proberen. Beter een werkvergunning dan asiel. Anderen om hem heen moedigden hem aan om het te blijven proberen totdat hij uiteindelijk echt Albanië achter zich kan laten. Zijn jonge vrouw gaf zwijgend de baby de borst.
De emigratie is ongekend hoog op het moment. Het is moeilijk een Albanees te vinden die niet droomt van elders in Europa of Amerika, om betere toekomstkansen te creëren. Een van mijn collega’s, een jonge gevangenispastor, zei me dat hij zeker drie keer per week moet uitleggen waarom hij niet emigreert. Iedereen moedigt iedereen aan. Als je een kind vraagt wat het later worden wil, kun je maar zo als antwoord krijgen: Iets in Engeland. Ook in ons kindersponsorprogramma zien we veel gezinnen vertrekken – maar ook vaak weer terugkomen. Albanezen hebben maar een kleine kans dat een asielaanvraag wordt toegekend.
Ik droom dat steeds meer Albanezen het zien zitten om in Albanië te blijven, of na een periode voor studie of werk in het buitenland weer terug te komen, en hun steentje bij te dragen aan dit land. Om armoede, criminaliteit en corruptie te bestrijden en het goede te zoeken voor elkaar. In Dream Academy geven we in elk geval die droom al handen en voeten.
