Dedikim

Miep, 92 jaar, kwam naar mijn ontmoetingsbijeenkomst. Ze was op de voorste rij stoelen neergezet en luisterde en keek met grote belangstelling naar mijn presentatie. Naderhand zaten we met een paar mensen in een groepje nog wat na te kletsen. Het ging over het gewone ritme na de vakantie. “Miep”, vroeg ik, “wat is eigenlijk uw gewone ritme?” Nou, ze nam deel aan wat activiteiten van de kerk. En de dienst op zondagmorgen. De schoonmaakster die kwam. En de breiochtend, maar daarvoor moest ze wel vroeg haar bed uit. Dat vond ze niet zo fijn. “Maar ja, ze rekenen wel op je, dus ja, dan ga je toch maar hè.”

(meer…)