Dedikim

[:nl]Gisteren stapte ik het cafeetje binnen onder aan mijn flat om even met Eda bij te kletsen. Ik had een grote bos prei onder mijn arm en een tas vol groente en fruit. We kregen het over koken en eten, en toen twee andere mannen zich in het gesprek mengden, kwamen we op allerlei traditionele gerechten. De ene man vroeg of ik al eens pulë me qull gegeten had. Pulë is kip, maar qull? Ze kregen qull niet uitgelegd, maar Google Translate bood uitkomst. Qull is pap. Nu kon ik me niks verrukkelijks voorstellen bij kip met pap, maar vooruit, ik vroeg toch waar je dat kon eten. Omstandig werd geprobeerd me de weg te wijzen naar een restaurant voorbij het vliegveld, op een kruising en dan even naar links en dan rechts een hoog gebouw en dan… Maar Eda zei kordaat: “Morgenavond om half 6 heb ik hier pulë me qull, dan kom je eten.” (meer…)

[:nl]

Ook al is het half oktober, de luchtplaats van de gevangenis net buiten Tirana ligt te bakken in de zon. De lucht staat strakblauw boven de betonnen gebouwen en de hekken met rollen prikkeldraad erop. Voor me staat een podium, naast me zit een aantal vrouwen uit de vrouwengevangenis. Ze zien er op hun paasbest uit in traditionele Albanese danskledij, want ze komen in deze gevangenis tijdens een officiële gelegenheid een optreden verzorgen met Albanese volksdansen. Er zitten nog meer gasten en hoogwaardigheidsbekleders in de buurt, en achter en naast ons zo’n honderdvijftig mannen die dit huis van bewaring bevolken. De muziek begint, de bewaakster doet een stapje opzij en de vrouwen lopen naar voren. (meer…)