Er zit beweging in


Meer bewegen, dat heb ik me tot doel gesteld. Als je vijf minuten bij kantoor vandaan woont, het ’s avonds vroeg donker is, en je de hele zaterdag studeert, dan komt er zand in de radertjes. Dus ik heb me voorgenomen om elke ochtend direct als om 6.00 uur mijn wekker gaat mijn wandelkleren aan te schieten die al klaarliggen, en over de nieuwe boulevard langs het oude treinstation heen en terug te wandelen. Als ik dan om kwart voor 7 terug thuiskom, begint mijn dag als gebruikelijk. Tot nu toe is het heerlijk. De lucht is nog relatief fris, het verkeer nog relatief rustig, de dag nog vol beloften. De eerste zonnestralen komen over de berg piepen, en tikken eerst de hoogste flats aan, dan de lagere, de bomen, de mensen. Ik loop me lekker warm.

Vandaag kwam ik op kantoor en daar lag ons nieuwe jaarverslag 2018. Wat een prachtig boekwerkje! Vol mooie zwart-wit foto’s, oranje titels en gele tekst ziet het er fris en scherp uit. Als je er doorheen bladert, kun je niet anders concluderen dan dat ShKBSk in beweging is.

In bijna alle gevangenissen van Albanië zijn onze pastors en vrijwilligers actief
– Als ik denk aan de groei van kerken in de Albanese gevangenissen, zie ik steeds de ogen voor me van een gevangene die uit het doopwater omhoogkwam in een steenkoude betonnen ruimte waar de doopdienst werd gehouden. Zelden heb ik in zo’n stoere kale kop zulke diep-rustige en blijde ogen gezien als bij hem. Hij ging zijn natte doopjurk uittrekken achter een schuin gezette kast, waar hij weer achter vandaan kwam in zijn zwarte spijkerbroek en leren jack. Zijn hart in beweging, zijn ziel warm van leven.

Zoveel kinderen van gevangenen die we ondersteunen
– Ik denk aan het huisbezoek bij een meisje die bij haar oma woont, want vader in de gevangenis en moeder verdwenen. We geven naast een voedselpakket ook geld voor de bus, zodat ze naar school kan. Of het jongetje dat altijd blij zijn armen om mijn middel slaat als hij me ziet bij één van onze activiteiten. Ik weet niet eens goed waarom hij dat doet, maar het maakt mij ook blij. Of de jongen die zijn net gekregen schooltas omdoet en op zijn rug houdt de rest van de dag.

Dream Academy is in 2018 begonnen en loopt geweldig
– Ik denk aan al die tieners die aan de lippen hangen van een vrouw die vertelt hoe ze vroeger in haar eentje de geiten van de familie hoedde en uiteindelijk een eigen taalschool heeft opgericht. Ik zie twee meiden die voorzichtig aan elkaar vragen wie er in hun familie in de gevangenis zit. Vrijwilligster Elona die trouw elke twee weken bij haar twee mentorkinderen op bezoek gaat en het lesprogramma met ze doorneemt. “Ik vind het zo geweldig hieraan mee te mogen werken. Dit is precies wat ze nodig hebben. Ze mogen niet op het verkeerde pad belanden of in hopeloosheid wegzakken!” zegt ze. En mijn collega Fatmir gaat, hoewel dit nieuw en spannend is, de boer op om in Albanië sponsors te vinden die voor de tieners van Dream Academy geld willen geven, voor cursussen en trainingen.

Diakonia
– Ik zit in een koude donkere betonnen kamer met een paar muffe kleden op de grond. De oude moeder huilt haar leed uit omdat haar ene zoon verstandelijk beperkt is (hij zit naast haar met open mond naar haar te kijken) en haar andere, even verstandelijk beperkte zoon, in de gevangenis zit. Het dak lekt, er is geen geld, geen elektriciteit, niemand die haar helpt. Ik ben blij dat ik daar samen met mijn collega Ilir ben, die weet wat hij kan doen in dit soort situaties, en die ook vrijwilligers en kerken weet te vinden om in deze gezinnen te helpen.

Ik zit meestentijds op kantoor achter mijn computer. Maar met elkaar zijn we volop in beweging. Wat een voorrecht om daar deel van uit te mogen maken. Allemaal kleine radertjes die in elkaar grijpen om voor gevangenen en hun families van betekenis te mogen zijn. Daar loop ik wel warm voor.

Zie voor ons jaarverslag: Raporti ShKBSh 2018
(pas op, je komt er geheid van in beweging!)