Dedikim

Pas ging ik mijn wekelijkse rondje rond het meer bij het park lopen. Vanuit de verte hoorde ik gezang dichterbij komen. Er kwam een donkere jonge man over een heuvel mijn kant op gehuppeld. Op z’n Afrikaans danste hij over het pad. Hij galmde op luid volume “I’ll make room for two!” Ik maak ruimte voor twee. We keken elkaar even aan terwijl hij zong “You and I!” In het voorbijgaan volgde het slot: “Jesus!” Aha. Glimlachend liep ik verder.
(meer…)

Momenteel hebben allerlei elektronische apparaten in mijn huis problemen. Het half-formaat vaatwassertje doet het al heel lang niet meer. De draad van het lampje onder de afzuigkap is kapot. De tweepits kookplaat werkt plotseling nog maar op halve kracht. De snellader van mijn telefoon doet het sinds twee weken niet meer. En nu heeft ook de accu van mijn laptop het begeven. Soms gaat dat zo, dat alles tegelijk slijt en uitvalt. (meer…)

[:nl]Armoede – altijd al hebben we daar bij ShKBSh veel mee te maken. Maar na de aardbeving van vorig jaar november en de huidige covid-19 crisis is veel urgente hulp geboden. Lees mijn blog (klik op de titel hierboven) en kom naar onze online informatiemeeting! [:]

Toen ik jaren geleden met gevangenen ging werken, vroeg ik me wel eens af hoe huisarrest zou voelen. Een gevangenisstraf in je eigen huis, met alleen een digitale bewaker voor de deur. Zou dat voelen als vrijheidsbeneming? Hoe moeilijk is het je daaraan te houden? En wie zorgt er dan voor je? (meer…)

Omdat het in het zuidoosten van Albanië veel kouder is, heb ik dikke kleren aangetrokken. We hebben een reis van drieënhalf uur achter de rug en rijden bij aankomst in Korça even de berg op om in de sneeuw te spelen. Sneeuwballen gooien, net doen of je de ander van de berg afduwt, in de lucht springen voor rare foto’s en uiteindelijk met elkaar de slappe lach krijgen voordat mijn collega de auto weer naar de stad laat slippen. (meer…)

Vorige week was ik in de gevangenis van Durrës. Ik zat met elf man in een tot kerkje omgebouwde gevangeniscel. Drie wankele houten bankjes langs de muren, een tafeltje met bijbels, zoete sap en pinda’s in het midden. Ik vroeg hoe het voor hen was om vast te zitten tijdens de aardbeving en wat ze toen deden. Schouders recht, brede armgebaren, veel verhalen. (meer…)

Kalmte na de storm. Zo voelt deze zaterdag voor mij. Ik heb een paar dagen en nachten doorgebracht bij mijn collega en vrienden Fred en Wilma, die in alle gastvrijheid twaalf extra mensen in hun huis herbergden. Ik was verwonderd over het gemak waarmee iedereen een slaapplek, eten, drinken en gezelligheid ontving. (meer…)

Wel vaker doe ik in het cafeetje van Eda onder aan mijn flat de afwas. Zij houdt er niet van, en zo doe ik ook wat terug voor alle kopjes thee die ik van haar krijg. Met koud water gaat ’t zelfde sponsje door koffiekopjes, bierglazen en asbakken. Het tijdstip is alleen een beetje raar, vanmorgen half vijf. Dat kwam doordat een zware aardbeving ons uit onze bedden heeft geschud en de straat op doen gaan. (meer…)

Miep, 92 jaar, kwam naar mijn ontmoetingsbijeenkomst. Ze was op de voorste rij stoelen neergezet en luisterde en keek met grote belangstelling naar mijn presentatie. Naderhand zaten we met een paar mensen in een groepje nog wat na te kletsen. Het ging over het gewone ritme na de vakantie. “Miep”, vroeg ik, “wat is eigenlijk uw gewone ritme?” Nou, ze nam deel aan wat activiteiten van de kerk. En de dienst op zondagmorgen. De schoonmaakster die kwam. En de breiochtend, maar daarvoor moest ze wel vroeg haar bed uit. Dat vond ze niet zo fijn. “Maar ja, ze rekenen wel op je, dus ja, dan ga je toch maar hè.”

(meer…)

Zonder iets te zeggen geeft ze me een paardenbloem. We lopen onder een hete zon over de stenen van een droge rivierbedding. Het thema van het seminar voor de jongelui van Dream Academy is ‘volhouden’, en we zijn bezig aan een pittige tocht naar een waterval. “Dank je wel!” zeg ik, “hoe heet deze bloem?” “Luledielli,” zegt ze, zonnebloem. (meer…)