Dedikim

[:nl]De hitte van de dag is samengebald in de kleine kerk. Het verhindert het publiek niet om het concert te bezoeken. Shtatet Fjalet e Fundit te Krishtit ne Kryq – De zeven laatste woorden van Christus aan het kruis, van Haydn. Het strijkkwartet legt de laatste hand aan de voorbereidingen, mensen lopen heen en weer, camera’s worden geïnstalleerd. Een viool zet in en vult het kerkje. Langzaamaan verdwijnt voor mij de omgeving met wapperende waaiers en programmablaadjes, gepraat en geloop, en is er alleen nog de muziek, de woorden en de ochtend in de gevangenis. Als de tanden van een rits voegen ze ineen. (meer…)

[:nl]

Vol verbazing keek ik de man achter het bureau aan. “Go home!” riep hij tegen mij. Hij riep niet omdat hij kwaad was, maar omdat hij dacht dat ik het beter zou begrijpen als hij zijn stem zou verheffen. Ik was helemaal niet van plan om ergens heen te gaan, want home is hier. Hij tikte nog een keer op mijn paspoort en zei: “Back.” Ik begreep intussen dat ik geen verblijfsvergunning kon regelen omdat een nieuwe onbekende wet zei dat ik binnen vier weken na binnenkomst in het land op het immigratiekantoor had moeten verschijnen. Maar om nou meteen het land uitgezet te worden! (meer…)

[:nl]Het is even flink zweten. Buiten is het 39 graden, binnen vindt de certificering – de eerste in deze gevangenis – plaats. Een groep gevangenen heeft de cursus The Prisoners Journey afgerond en krijgt een diploma overhandigd. Voor deze feestelijke gelegenheid zijn meerdere mensen van de staf aanwezig om hier getuige van te zijn. De directeur, hoofd onderwijs, een psycholoog met twee stagiaires, bewaking, en natuurlijk de gevangenispastor en vrijwilligers die de cursus hebben verzorgd. Ik ben erbij als officiële vertegenwoordiging van Sh.K.B.Sh / Prison Fellowship Albania. Er zijn sinas en zoutjes meegenomen, maar de meeste gevangenen zeggen nee. Zenuwen? (meer…)

[:nl]Toen ik in China mijn overheerlijke courgettecake leerde maken van een Amerikaanse kennis, vertelde ze mij zeker twintig keer dat het ‘a very forgiving recipe’ was. Ik had nog nooit van de uitdrukking gehoord. Een vergevend recept? Ik heb jaren later één keer de uitdrukking in Nederland gehoord. Het recept vergeeft je elke fout en mislukt dus nooit. En inderdaad heeft het recept me al jaren mijn verschillende uitprobeersels vergeven door heerlijk uit de oven te komen. (meer…)

[:nl]Een paar jaar geleden had mijn vader er veel plezier in om op zijn TomTom de stem van de freule te kiezen en de verkeerde kant op te rijden, om terecht gewezen te worden door haar geaffecteerde stem met een geïrriteerd “Keer nú om, zo komt u er toch nooit?” Het leukst was om op de plek van bestemming aan te komen en haar triomfantelijke uitroep te horen “U bent gearriveerd, is het niet gewáldig?” Alleen al voor deze uitspraken zou je een ritje gaan maken. Pa in elk geval wel :-). (meer…)

[:nl]Ik beken het maar gewoon – al zolang ik me kan herinneren houd ik van draaiorgelmuziek. Zodra ik in een winkelstraat in de verte het getingel en gestamp van het verrijdbare instrument hoor, begint er in mij iets te bewegen, en dan vooral rond mijn mondhoeken. Ik glimlach om de muzikale vrolijkheid en de gezellige folklore. Toen vorige week mijn zusje tegen me zei, lopend door de binnenstad van Utrecht: ”Es, een draaiorgel”, ging ik alvast wat rechter op lopen. Helaas boog de stadswandeling eerder af. Wel kwamen we nog wat straatmuzikanten tegen, die doorgaans ook op mijn warme belangstelling kunnen rekenen. En ineens realiseerde ik me dat ik meer met hen deel dan het plezier om vrolijke klanken. De centenbak, de collectebus, de omgekeerde hoed, het plastic bekertje.  Leven van wat je toegeworpen wordt. Leven van ’t gegeef. (meer…)

[:nl]Een shqip-holandisht / holandisht-shqip woordenboek rijker verlaat ik mijn eerste taalles Albanees. Tongtwisten over de ç, dh, ll, q, th, xh en zh, tellen, de dagen van de week en de maanden van het jaar. Daar ging zo drie uur mee heen. En ik kan je vertellen, er zit geen woord Chinees bij.

(meer…)

[:nl]Vastentijd. Afgelopen zondag werd in de dienst gevraagd of je wel eens iets kostbaars had ontvangen, zoals Jezus kostbare nardus over Zijn hoofd kreeg uitgegoten door Maria. Een jongen noemde zijn IPad, een man zijn trouwring. Onmiddellijk kwam er ook iets in mijn gedachten. In een mapje vol met Chinese brieven vond ik het. Een envelop uit 2009 met een wat bobbelige inhoud, mijn adres in een mooi regelmatig handschrift. Op de achterkant de afzender, Viola uit de vrouwengevangenis van ‘Tiranë, Albania’. (meer…)

[:nl]Ik héb wat verslagen geschreven in mijn leven. En aangezien ik nogal bewaarderig ben ingesteld, kwam ik er weer een hele stapel tegen toen ik mijn inloopkast opruimde. Ik nam het moedige besluit de meeste schoolverslagen weg te gooien – supervisieverslagen van mijn stage bij Bartiméus, logboeken van het vak drama, opstellen over boeren in de middeleeuwen en de Amerikaanse verkiezingen (Bush – Dukakis!), een zelfontworpen tentamen voor sociologie. Ik heb er één bewaard, het werkverslag over het gebreide knuffelbeest.
(meer…)