[:nl]
Ik héb wat verslagen geschreven in mijn leven. En aangezien ik nogal bewaarderig ben ingesteld, kwam ik er weer een hele stapel tegen toen ik mijn inloopkast opruimde. Ik nam het moedige besluit de meeste schoolverslagen weg te gooien – supervisieverslagen van mijn stage bij Bartiméus, logboeken van het vak drama, opstellen over boeren in de middeleeuwen en de Amerikaanse verkiezingen (Bush – Dukakis!), een zelfontworpen tentamen voor sociologie. Ik heb er één bewaard, het werkverslag over het gebreide knuffelbeest.
Handgeschreven, opgeleukt met draadjes wol en kleine tekeningetjes. Waarschijnlijk dacht ik toen al: Hoe krijg ik die twee pagina’s vol… Ik vind het nog altijd leuker om aan de opmaak en de illustraties van verslagen te werken dan aan de tekst zelf.
Afgelopen week mailde de directeur van Prison Fellowship Albania dat er nog een aantal rapporten lag om af te maken (“zucht”). Ik denk dat hij er naar uitziet dat hij die taak aan mij kan overdragen. Nou, ik weet zelfs twee pagina’s vol te schrijven over het breien van een konijn, dat ik in blauw wilde doen maar het vanwege wolgebrek met geel afwisselde. Projecten in gevangenissen, hulpverlening aan gezinnen, beleid, voortgang, overal moet woorden aan gegeven worden. Verantwoording afleggen – antwoord geven. Niet meer handgeschreven, wel hartgeschreven.
Nu eerst nog de verslaglegging bij Gevangenenzorg Nederland afronden, voordat ik er daar per 1 april een eind aan brei.[:]
