[:nl]Bos en Lommer in de bajes[:]


[:nl]Het is even flink zweten. Buiten is het 39 graden, binnen vindt de certificering – de eerste in deze gevangenis – plaats. Een groep gevangenen heeft de cursus The Prisoners Journey afgerond en krijgt een diploma overhandigd. Voor deze feestelijke gelegenheid zijn meerdere mensen van de staf aanwezig om hier getuige van te zijn. De directeur, hoofd onderwijs, een psycholoog met twee stagiaires, bewaking, en natuurlijk de gevangenispastor en vrijwilligers die de cursus hebben verzorgd. Ik ben erbij als officiële vertegenwoordiging van Sh.K.B.Sh / Prison Fellowship Albania. Er zijn sinas en zoutjes meegenomen, maar de meeste gevangenen zeggen nee. Zenuwen?

De directeur, die ik een uur daarvoor in zijn geairconditioneerde kantoor heb ontmoet, wist zich herhaaldelijk het zweet van zijn voorhoofd. Na zijn speech mag ik. Ik begroet de gevangenen in mijn beste Albanees, en zeg nog wat bemoedigende en waarderende woorden in het Engels. Na het uitreiken van de certificaten staat een jongen op die even niet weet waar hij zijn armen moet laten. Hij vertelt hoe bijzonder het is dat deze cursus in de gevangenis is gegeven en dat er mensen van buiten komen om naar hen om te zien. Hij bedankt het cursusteam hartelijk en hoopt op meer cursussen en bezoek van vrijwilligers.

Als het officiële gedeelte voorbij is, komt iedereen los. Sinas en zoutjes gaan erin als zoete koek en tientallen stemmen vullen het betegelde klaslokaal. Ik moet bijna schreeuwen om de gevangene te beantwoorden die vraagt of ik ook Frans spreek. “Un petit peu. Unë jam nga Holanda!” “Bos en Lommer!” roept hij terug. Pardon? “Bos en Lommer!” Met een grote grijns vertelt hij dat hij in Nederland heeft gewoond, en ook in heel veel andere landen. Voornamelijk in gevangenissen. Nederland is goed. Daar wordt voor iedereen gezorgd. Niemand heeft problemen. Iedereen is rijk. Hij komt over vier dagen vrij. Wat hij gaat doen? Geen idee. Vast wel weer een keer de gevangenis in. Hij heeft geen opleiding en geen werk. Maar de cursus was goed, hij heeft er veel van geleerd. Een hoop om over na te denken.

Buiten het gebouw moeten we een poosje wachten voor een gesloten poort in de brandende zon. Geen bos, geen lommer. Ik ben blij met de schaduw die de cursus en de aanwezigheid van onze vrijwilligers in deze gevangenis heeft gebracht. Misschien groeit er wel een boom, daar in de bajes.

 [:]