[:nl]Go home![:]


[:nl]

Vol verbazing keek ik de man achter het bureau aan. “Go home!” riep hij tegen mij. Hij riep niet omdat hij kwaad was, maar omdat hij dacht dat ik het beter zou begrijpen als hij zijn stem zou verheffen. Ik was helemaal niet van plan om ergens heen te gaan, want home is hier. Hij tikte nog een keer op mijn paspoort en zei: “Back.” Ik begreep intussen dat ik geen verblijfsvergunning kon regelen omdat een nieuwe onbekende wet zei dat ik binnen vier weken na binnenkomst in het land op het immigratiekantoor had moeten verschijnen. Maar om nou meteen het land uitgezet te worden!

De bedoeling werd me uiteindelijk duidelijk uit zijn Albanees met een beetje Engels en veel gebaren. Ik moet het land uit en weer opnieuw binnenkomen, om dan volgens de nieuwe wet binnen vier weken weer bij hem te verschijnen. Dus ik pakte al mijn paperassen weer op en verliet het kantoor. Nu hadden we zo ons best gedaan om álle benodigde documenten te verzamelen, zelfs notariële aktes van de organisatie hadden we toegevoegd, was ik te laat!

Van de nood een deugd gemaakt, heb ik met mijn ouders een paar dagen door Albanië getoerd (wat een bof dat zij net hier zijn, inclusief auto) en hebben we een leuke route bedacht, met de nodige omwegen, richting een grensovergang. Gisteren heb ik Albanië verlaten bij de Griekse grens, ben vervolgens Macedonië ingegaan en na een adembenemend mooie tocht over de Macedonische bergen ben ik Albanië weer binnengegaan. Griekenland was vriendelijk, Macedonië was prachtig, maar Albanië is thuis. Go home! Dat heb ik gedaan, naar huis in hartje Tirana, om vandaag weer op kantoor aan de slag te gaan alsof er niets gebeurd is.

En nu maar hopen dat de procedure verder goed gaat verlopen en ik binnenkort Albanië ook officieel als thuis kan betitelen.

Berat, uitzicht vanuit het guesthouse

Gjirokastër

Syri i Kalter (Blue Eye) bij Saranda

Onderweg van Përmet naar Korça

Griekenland

Macedonië

Albanië weer in bij Pogradec

Thuis, uitzicht vanuit mijn flat

[:]