De alleraardigste tandartsassistente ter wereld leidt me naar het kamertje en vraagt me alvast in de stoel plaats te nemen. Ze bindt me een slabbetje voor en zegt: “Maak je geen zorgen, de tandarts komt er zo aan.” Dan begint het kijken vanuit de stoel naar het fotobehang. Een steiger die in het water verdwijnt, en de horizon die in de mist verdwijnt. Op zich een ontspannen plaatje, maar mijn oog wordt voortdurend getrokken naar de halve centimeter verschil tussen de behangbanen. Eindeloos kan ik me afvragen waarom de drie banen niet precíes pas naast elkaar geplakt zijn. Maar misschien is het wel juist die imperfectie die maakt dat je blijft kijken en nog even niet denkt aan injectie, boren, slijpen, vullen, polijsten.
Ook voor jullie valt er wat te kijken. Dicht op de huid is ons werk in de gevangenissen en met de kinderen van gevangenen gefilmd. EO Metterdaad heeft in beeld gebracht hoe vrijheid zoeken in de Albanese gevangenis eruitziet, en wat hoop geeft als je vader een groot deel van je leven vast zit en je als familie moet dealen met de letterlijke en emotionele littekens. Als het behang van je leven scheef geplakt zit.
Graag nodig ik jullie uit mee te kijken, komende zaterdag 18 december (Arber en Ray, in de gevangenis) en op Kerstzaterdag 25 december (Romina en Ola, Dream Academy) om 17.35 uur op NPO2. De afleveringen (ook die van afgelopen zaterdag, Dorina, over het werk van de Voedselbank) zijn hier terug te kijken: https://metterdaad.eo.nl/albanie. Door jullie betrokkenheid wordt het thema “Haal Albanië uit de schaduw – Maak lichtpuntjes van hoop mogelijk” realiteit. Met de opbrengsten van deze kerstactie willen wij als ShKBSh zowel ons pastorale werk in de gevangenissen als het aantal kinderen dat aan Dream Academy kan deelnemen, uitbreiden.
Arbër, Gevangenispastor bij ShKBSh
Lichtpuntjes van hoop in het imperfecte leven. We hebben ze allemaal nodig, en zeker ook de kinderen en volwassenen met wie wij werken. “Sinds ik bij Dream Academy ben, is mijn leven totaal veranderd”, zegt Marsida. “Ik was een heel stil meisje, die sinds de grote tragedie bij ons thuis niemand toeliet in haar wereldje. Maar doordat ik nu in contact ben met andere kinderen die ook een familielid in de gevangenis hebben zitten, ben ik veel opener geworden. En door alle trainingen en ondersteuning heb ik weer hoop voor de toekomst gekregen!” Ik vertaal haar antwoord voor de interviewer van de EO en zie ook op zijn gezicht een glimlach verschijnen.
Bij Marsida thuis
“Hoop is wat je hier zeker verliest”, zegt Ray die gevangen zit in Durrës, “En Arbër komt die hoop weer terugbrengen. Zijn bezoeken en gesprekken zijn lichtpuntjes in de duisternis hier.” Arbër heeft zelf zeven jaar vastgezeten en bezoekt nu de gevangenen als pastor. Ray vertelt dat de herstelrechtcursus zijn ogen heeft geopend voor vergeving. “Ik heb geleerd dat we elkaar moeten vergeven en ook onszelf, want God vergeeft ook.”
Volgende week ga ik met mijn collega mee naar de oude koude gevangenis van Burrel voor de kerstviering die hij met vrijwilligers van de plaatselijke kerk organiseert. Ook alle andere collega’s zijn samen met vrijwilligers lichtpuntjes van hoop in families en gevangenissen. En de mensen komen graag, want er valt licht te zien als ze uit de schaduw mogen komen.
Graag wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie betrokkenheid bij mijn leven en werken in Albanië. Weer een jaar waarin ik van jullie op allerlei manieren support heb ontvangen. Ik ben bemoedigd en dankbaar! Ik wens jullie allemaal een kerstfeest vol licht en hoop, en dat in het nieuwe jaar jijzelf of anderen uit de schaduw mogen komen. Hartelijke groet uit Tirana!
Ps. De tableau vivants uit de vorige blog waren: “Wij waarderen relaties” en “Wij zijn pro-actief”. Dank voor jullie reacties!
