Een sta-eens-even-stil schilderij


Het wilde even niet zo met de blogs. Qua schrijven een periode van stilstand, maar voor de rest zeker niet. Vanaf terugkomst in Albanië na mijn maand in Nederland hebben de zomer en de herfst vol gezeten met werk, activiteiten, planningen, overleggen, huisbezoeken, en gelukkig ook af en toe een lekkere wandeling of een duik in de zee.

Stilstaan heeft zo z’n eigen betekenis. Stilstaan is reflectie, het laat je dingen zien. Pas stond ik twintig minuten stil in een lift die niet werkte. De man die ik aan de lijn kreeg riep met bijna overslaande stem dat ik het niet erg moest vinden, het zou goed komen, rustig blijven maar, echt waar, hulp was onderweg, raak vooral níet in paniek! Ik was zelf uitermate kalm en overdacht hoe relatief een dagplanning is als je geen kant op kunt. Pas deed de lift het weer niet, dus heb ik mijn fiets van verdieping 9 naar beneden gesjouwd over de trappen. Dat doet je stilstaan bij de luxe van een lift en van elektriciteit, dankbaar voor dagelijks gemak. Door een medebewoner kreeg ik fluisterend als een geheimpje toevertrouwd waar in de centrale stoppenkast de knop van de lift zat, zodat ik ‘m kon resetten als dat nodig was.

Af en toe trek ik eropuit in de adembenemend mooie natuur van Albanië. Zo was ik pas in de Noord-Albanese alpen, hoge rotsige bergen bekleed met herfstgewaad. In een groepje klommen we twee uur bijna steil naar boven over een stenig en soms slipperig smal paadje, om bij een dorpje van vijf huizen uit te komen. Hoe is het mogelijk dat dat daar gebouwd was en dat er mensen wonen! Het uitzicht was prachtig, we werden onthaald met bergthee en granaatappelsiroop en mochten ons te goed doen aan de rozenbottels, bramen, pruimen en appels die als in een snoepwinkel voor het grijpen hingen. Ik stond even stil bij hoe moeilijk het leven in de ruwe bergen van Albanië kan zijn, en bij de gastvrijheid van de mensen die we onderweg tegenkwamen.

Onlangs hadden we nog een moment van stilstaan, letterlijk. We hadden als team van ShKBSh onze maandelijkse vergadering op een locatie waar ook de tieners van Dream Academy hun seminar hadden. Samen hebben we gewerkt aan het uitbeelden van onze kernwaarden via tableau vivants. De collega’s en de tieners werden door elkaar heen verdeeld in vijf groepen, en elke groep kreeg één van de kernwaarden van ShKBSh: Wij zijn authentiek, wij waarderen relaties, wij groeien, wij zijn verantwoordelijk, wij zijn proactief. Iedere groep bedacht een manier om die kernwaarde uit te beelden in een stilstaand schilderij. Tijdens het uitbeelden van de tableau vivants hebben we leuke foto’s gemaakt, die gebruikt gaan worden op de posters van de kernwaarden die we her en der in ons nieuwe kantoor gaan hangen.

Leuk om zo samen stil te staan!

En ook leuk om er al schrijvend weer even bij stil te staan, bij alles wat ons in beweging brengt.

Twee van de tableau vivants. Kun je raden welke kernwaarde erbij hoort?
Laat het me weten in een berichtje!